"It was a wonderful experience interacting with you and appreciate the way you have planned and executed the whole publication process within the agreed timelines.”
Subrat SaurabhAuthor of Kuch Woh Pal
எனக்கு அருமையானவர்களே! சொல்வதென்று நினைத்தாலும் மாத்திரம் சில சொன்னேன். மற்றவைகளைச் சொல்லாதிருக்க வேண்டியதாயிருக்கிறதென்று வருத்தமடைகிறேன். நீங்கள் தேவ புத்திரர்களாயிருக்கிறீர்கள் என்றும் அந்நிலையைக் கீழ்ப்படியாமையினால் எப்படி இழந்தீர்களென்றும் சீவகாருண்யத்தினால் அவ்வுன்னத நிலையைத் திரும்ப அடையலாம் என்றும் உலகத்திற்குச் சொல்ல வந்த உத்தமனை உலகத்தவர் என்ன செய்தார்கள் என்பதை நாம் அறிவோம். ஆயினும் உண்மையில் சிலவற்றையாவது சொல்லுவது என் கடமையாகும். என் கடமைகளை நான் செய்கையில் பரமான்மாவும் அவரைப் பின்பற்றி நடக்கும் தாசர்களும் எனக்கு ஆதரவாயிருப்பார்களென்று நம்பியே இதை எழுதினேன்.
வேதத்தின் மறைபொருளை நான் இப்போது சொல்லக் கூடியவைகளை
மு. ஆபிரகாம் பண்டிதர், 1918
ராவ் சாகேப் மு. ஆபிரகாம் பண்டிதர்
ஆபிரகாம் பண்டிதர் திருநெல்வேலி மாவட்டம் சுரண்டை அருகே உள்ள சாம்பவர் வடகரையில் தமிழ் கிறிஸ்தவ நாடார் குடும்பத்தில் பண்டிதர் மருதுவர் சாதியைச் சேர்ந்த முத்துசாமி பண்டிதர் மற்றும் அன்னம்மாள் ஆகியோருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். திண்டுக்கல்லில் உள்ள சிவிஇஎஸ் சாதாரண ஆசிரியர் பயிற்சிப் பள்ளியில் படித்து, 1876ல் அதே கல்லூரியில் ஆசிரியரானார். மருத்துவர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த இவர் சித்த மருத்துவத்தில் ஆர்வம் காட்டினார்.
1879 ஆம் ஆண்டில், அவர் சுருளி மலைகளுக்குச் சென்று அங்கு வளரும் மூலிகைகளை ஆராய்ச்சி செய்தார். அங்கு அவர் சித்தர் கருணந்தரை சந்தித்து அவரது மாணவரானார். படிப்பை முடித்துவிட்டு தஞ்சை சென்று லேடி நேப்பியர் பெண்கள் பள்ளியில் தமிழ் ஆசிரியராகப் பணிபுரிந்தார். இவரது மனைவி ஞானவடிவு பொன்னம்மாள் அதே பள்ளியில் தலைமை ஆசிரியையாக இருந்தார். 1890 ஆம் ஆண்டில், அவர் தனது ஆசிரியர் வேலையை விட்டுவிட்டு முழுநேர மருத்துவ ஆராய்ச்சி செய்தார். மருத்துவ தாவரங்களை வளர்ப்பதற்காக தஞ்சைக்கு வெளியே ஒரு பண்ணை தொடங்கினார். அவர் தனது ஆசிரியரின் நினைவாக அதற்கு கரனந்தபுரம் என்று பெயரிட்டார். இது உள்ளூர் மக்களால் பண்டிதர் தோட்டம் (பண்டிதர் தோட்டம்) என்று அழைக்கப்பட்டது. தஞ்சையில் உள்ள அவரது இல்லத்தில் கருணாநிதி மருத்துவக் கூடம் என்ற மருத்துவ மனையையும் தொடங்கினார். 1909 இல், காலனித்துவ அரசாங்கம் அவருக்கு "பண்டிதர்" மற்றும் "ராவ் சாஹிப்" பட்டங்களை வழங்கியது. 1911 இல், ஞானவடிவு இறந்தார், பண்டிதர் பாக்யம்மாளை மணந்தார்.[1]
1892 ஆம் ஆண்டு உ.வே.சுவாமிநாத ஐயர் வெளியிட்ட சிலப்பதிகாரம் பண்டிதருக்குத் தமிழிசையில் ஆர்வம் ஏற்படுத்தியது. சங்கக் கவிதையில் அவருக்கு இருந்த ஆர்வத்தால் பாரம்பரிய இசையை சடையாண்டி பட்டரிடம் இருந்தும், தஞ்சை ஏ.ஜி.பிச்சைமுத்துப் பிள்ளையிடம் மேற்கத்திய பாரம்பரிய இசையையும் கற்றார். தமிழிசையின் தோற்றம் மற்றும் வடிவம் குறித்து விரிவான ஆய்வுகளை மேற்கொண்டார். அவர் சங்கீத வித்யாலயா மகாஜன சங்கம் - ஒரு இசை சங்கத்தை நிறுவினார் மற்றும் 1912-1914 இல் ஆறு இசை மாநாடுகளை ஏற்பாடு செய்தார். 1917 ஆம் ஆண்டில், அவர் தமிழிசை பற்றிய தனது ஆராய்ச்சியை கருணாமிர்த சாகரம் என்ற 1346 பக்க புத்தகமாக வெளியிட்டார், இது இன்றுவரை துறையில் ஒரு முக்கிய படைப்பாக உள்ளது. கருணாமிர்த சாகரத் திரட்டு - தமிழ் பயிற்சிப் பாடல்களின் தொகுப்பையும் வெளியிட்டார் (தெலுங்கு பாடல்களைப் பயன்படுத்தி பயிற்சி பெற்ற அந்தக் கால இசைக்கலைஞர்கள்). மேலும் பல கீர்த்தனைகளை தமிழில் மொழிபெயர்த்துள்ளார். 1916 ஆம் ஆண்டு பரோடாவில் நடைபெற்ற அகில இந்திய இசை மாநாட்டில் கலந்து கொண்டு தனது ஆய்வுகளை அங்கு முன்வைத்தார்.
